معنی ستوه آمدن در لغت نامه دهخدا

به ستوه آمدن. به تنگ آمدن. عاجز شدن. ملول گردیدن:، ستوه آمدند آن دلیران از اوی، همی گفت هر کس که این نامجوی.، فردوسی.، از ایشان فراوان بیفکند گیو، ستوه آمدند آن سواران نیو.، فردوسی.، ستوران از تشنگی بستوه آمدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 493). و در همه جنگها بستوه آمدند و در خطر میشدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 473). و رعیت خود از وی بستوه آمده بودند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 75).، بر نیمه شب آسمان ستوه آمد، ازگریۀ سخت و نالۀ زارم.، مسعودسعد.، و از مداومت ضرب بستوه آمده او را فرو گذاشتند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 192).، دو لشکر بیک جا گروه آمدند، شدند از خصومت ستوه آمدند.، نظامی.، در آمد بجنبش دو لشکر چو کوه، کز آن جنبش آمد جهان را ستوه.، نظامی.،، فرسودن. سوده شدن. له شدن:، از آواز گردان بتوفیدکوه، زمین آمد از نعل اسبان ستوه.، فردوسی

معنی ستوه آمدن در فرهنگ لغت هوشیار

عاجز شدن، ملول گردیدن

معنی ستوه آمدن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

به ستوه آمدن، خسته شدن، درمانده شدن، ستوه یافتن

معنی ستوه آمدن - جستجوی لغت در جدول جو

ستوه آمدن

لغت نامه دهخدا

ستوه آمدن

فرهنگ لغت هوشیار

ستوه آمدن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

به ستوه آمدن

به تنگ آمدن، ملول شدن، خسته و درمانده و بیچاره شدن

فرهنگ فارسی عمید

سوسه آمدن

دربارۀ کسی یا کاری چیزی گفتن که باعث اشکال و زحمت شود

فرهنگ فارسی عمید

سوز آمدن

(خَ بَ مَ دَ)

نسیم یا باد سرد وزیدن. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سود آمدن

(نَ / نِ دَ)

نتیجه دادن. فایده دادن:
آفرین و مدح سود آید همی
گر بگنج اندر زیان آید همی.
رودکی

لغت نامه دهخدا

ستم آمدن

(چِ رَ / رِ گُ دَ)

بر کسی ستم رفتن. آسیب رسیدن: بروزگار امیر عادل سبکتکین رضی اﷲ عنه هم چنین تضریبها ساخته بودند تا بازیافت و بر زبان وی رفت که از ما بر محمود ستم آمد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 215)

لغت نامه دهخدا

ستوه شدن

(رَ / رِ دَ کَ دَ)

بستوه شدن. بجان آمدن. بتنگ آمدن. عاجز شدن. ناتوان شدن:
همی رفت گشتاسب تا پیش کوه
یکی نعره زد کاژدها شد ستوه.
فردوسی.
هم اندر زمان تندبادی ز کوه
بر آمد که شد نامور زآن ستوه.
فردوسی.
ولی رسمی میکردند تا رعیت بستوه شد و بفریاد آمدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 438). و هر دو لشکر ستوه شدند پس صلح کردند. (فارسنامۀ ابن البلخی). الیاس ستوه شد و بر ایشان دعا کرد و پنهان شد. (مجمل التواریخ).
چو زنگی شد از جنگ خسرو ستوه
بدو گفت خورشید شد سوی کوه.
نظامی.
پای مسکین پیاده چند رود
کز تحمل ستوه شد بختی.
سعدی

بستوه شدن. بجان آمدن. بتنگ آمدن. عاجز شدن. ناتوان شدن:
همی رفت گشتاسب تا پیش کوه
یکی نعره زد کاژدها شد ستوه.
فردوسی.
هم اندر زمان تندبادی ز کوه
بر آمد که شد نامور زآن ستوه.
فردوسی.
ولی رسمی میکردند تا رعیت بستوه شد و بفریاد آمدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 438). و هر دو لشکر ستوه شدند پس صلح کردند. (فارسنامۀ ابن البلخی). الیاس ستوه شد و بر ایشان دعا کرد و پنهان شد. (مجمل التواریخ).
چو زنگی شد از جنگ خسرو ستوه
بدو گفت خورشید شد سوی کوه.
نظامی.
پای مسکین پیاده چند رود
کز تحمل ستوه شد بُختی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

گروه آمدن

(تَ)

جمع شدن. گرد آمدن:
که لشکر به یک جا گروه آمدند
شدند از خصومت ستوه آمدند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دستور آمدن

(فَ / فِ کَ دَ)

فرمان رسیدن:
چو دستور آمد به دستور شاه
که گیرد دواسپه سوی روم راه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کوته آمدن

(گَ تَ)

کوتاه آمدن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کوتاه آمدن شود

لغت نامه دهخدا

ستوه آوردن

(رَ / رِ تَ)

عاجز کردن. زبون ساختن:
سواران جنگی بر او بر گمار
ستوه آورش هر سوی از کارزار.
اسدی.
مثال او را امتثال نمود و بر این موجب پیش گرفتند تا آن کافران را به ستوه آوردند. (ترجمه تاریخ یمینی)

لغت نامه دهخدا

بستوه آمدن

(مُ صَ دَ)

به تنگ آمدن. و رجوع به ستوه شود

لغت نامه دهخدا

گروه آمدن

جمع شدن گرد آمدن: که لشکر بیک جا گروه آمدند شدند از خصومت ستوه آمدند. (نظامی)

فرهنگ لغت هوشیار